Het einde van het begin........

Het brute einde van een mooi begin............

We schrijven 22 februari 2014. In de vroege ochtend ontwaken de Koopies en de schoonepietjes uit een diepe slaap op de Schapenweide.
Shit..... Half 8!! Over een uur moeten ze op Schiphol zijn!!!
Aankleden , tanden poetsen, bagage check, lichten uit, deur op slot en wegwezen.
Geen koffie, geen ontbijt...... Geen tijd!!
Met scheurbuik van de honger en uitdrogingsverschijnselen reden ze naar Schiphol.
Schiphol?? Natuurlijk!! Geen nood. Eten en drinken in overvloed. Opgelost! ... Dachten ze!

Nadat de auto geparkeerd was bij Met en Co werden ze met een luxe VIPbus naar de vertrekhal gebracht. Na 5 keer gezegd te hebben dat we op 2 vluchten zaten, te weten easyJet en air france, bracht onze lollige chauffeur ons naar de vertrekhal van easyJet. Op de vraag of dit dezelfde hal was als die van Air France werd bevestigend "ja" geknikt. 
Eenmaal binnen stonden De Schoonepietjes inderdaad recht voor de incheckbalie van easyJet. De Koopies konden beginnen met hun wandeling van minstens een kwartier naar de incheckbalie van Air France, die 2 hallen verder lagen.
Geen nood. De schoonepietjes checken in bij de easyJet balie en de Koopies checken in bij de Air France balie. Na de incheck treffen ze elkaar weer in de grote hal met de restaurantjes, duty free shops en natuurlijk de gates. Daar zou dan het gezamenlijke ontbijt worden genuttigd, gevolg door een innig afscheid tussen de Koopies en de Schoonepietjes. 

Na ongeveer een half uur ging de telefoon van Richard. Ellen belde...., net op het moment dat de Koopies apart waren gezet door de security van Schiphol omdat er een verontrustende beelden waren verschenen van hun bagage op de schermen van het röntgenapparaat.  "Van wie zijn deze koffers?" Klonk het streng.  Uhhhh, van ons!.,? Klonk het angstig uit de 3 kelen van de Koopies. " Kunt u deze voor ons openmaken?" Sprak de douane beambte weer. 
De 3 ritsen ritste open en 3 paar handen wroette zich als een hongerige varkenssnuit in de modder door onze zorgvuldig opgevouwen kleding. 
"Hebbes....!" Hoorde de Koopies ze denken toen de iPad van Richard tevoorschijn kwam gevolgd door de laptop van Sacha. De vondst van de telefoonladers en batterijlader in de koffer van Marit maakte een einde aan deze benarde en bloedstollende situatie. 

Weer ging de telefoon... Ellen belde weer. Op dat moment kon Richard weer opnemen. Aan de andere kant van de lijn klonk een ietwat teleurgestelde Ellen. Zeg maar gerust "pissig". Wat bleek? Na een full bodscan en een ondervraging van 10 minuten was ze samen met Nick in een, en ik citeer, "bij de armoedzaaiers in een hok gestopt zonder eten en drinken en ze mocht er niet meer uit. " 
Wat bleek? Reizigers van easyJet worden tegenwoordig afgescheiden van alle andere reizigers van Schiphol en in pier M gestopt. Pier M is een soort quarantaine afdeling geworden voor reizigers die brullen van de honger of smachten naar een kop koffie.

De Koopies en de schoonepietjes hebben elkaar niet meer gezien........
Geen kus, geen knuffel, geen goede reis en fijne vakantiewensen....

Een bruut einde van een mooi begin... Maar!

de vakantie kon beginnen...........